من محمد نظری فرزند
حمد الله متولد ۱۳۵۰ شهرستان شاهین دژ استان آذربایجان غربی در تاریخ
۹\۳\۷۳ به اتهام هواداری از حزب دمکرات کردستان ایران در شهرستان بوکان از سوی نیروهای سپاه در خانه خواهرم دستگیر شدم وزیر بدترین شکنجه ها به مسائلی اعتراف کردم که از پایه و اساس دروغ بود و با پرونده سازی بر علیه من باعث شد تا ۲۲ سال از عمرم را در زندان بسر می برم.
هنگامی که مرا تحویل اطلاعات بوکان دادند بازجویم به من گفت که این اعترافی که کرده ای اصلا وجود خارجی نداردو به خاطر اینکه خودت اعتراف کرده ای ما هیچ کمکی به تو نمی توانیم بکنیم.
و بعد از گذشت نزدیک به ۲ ماه که در انفرادی بودم مرا تحویل دادگاه مهاباد دادند ولی چون آن زمان در دادگاه مربوطه قاضی وجود نداشت مرا همراه چند نفر دیگر به دادگاه ارومیه فرستادند در آنجا قاضی جلیل زاده بدون اینکه اجازه دفاع از خود به من بدهد یا اجازه استفاده از وکیل را به من بدهد تنها به استناد به گزارشات بازجویان مرا محکوم به اعدام کردند که در تاریخ ۱۷\۴\۷۸به حبس ابد تقلیل یافت.
لازم به ذکر است در مدت ۲۲ سالی که در زندان بسر می برم اجازه استفاده از مرخصی استعلاجی را که حق همه زندانیان است را به من ندادند و حتی هنگام فوت مادرم اجازه ندادند در تشییع جنازه او شرکت داشته باشم.
در سال ۸۰ حتی برای آزادی من مبلغی پول می خواستند که به خاطر عجز از پرداخت آن تاکنون در زندان بسر می برم. متاسفانه در ایران حبس ابد به مرگ تدریجی زندانی و نابودی خانواده زندانی تبدیل شده است و هیچ تعریفی از حبس ابد نشده است و قاضیان تنها به مصلحت خود و سلیقه ای با محکومین به ابد رفتار می کنند.
لذا من از آقای احمد شهید گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران تقاضا دارم تا نسبت به آزادی محکومین به ابد بخصوص زندانیان سیاسی کمک کنند و در آخر از تمام زحمتاتی که در راه احقاق حقوق انسانها می کشید کمال تشکر را دارم.
محمد نظری فرزند حمد الله
زندان رجایی شهر
مرداد ۱۳۹۴