در فقدان «دکتر ربوبی» و حکایت نیم قرن آزادیخواهی یک خانواده - مینا انتظاری

دکتر محمد ربوبی، شخصیت فرهیخته و آزاده، چند روز پیش در آلمان درگذشت. این نویسنده و مترجم برجسته و چپگرا از همان دوران جوانی و در جریان نهضت مقاومت ملی ایران، به صفوف مبارزات

سفره خالی کارگران ایران و روز جهانی کارگر - حسین یعقوبی

در روز بیست و یکم آوریل ۱۸۵۶ میلادی کارگران استرالیایی ، برای نخستین بار در اعتراض به کار طاقت فرسا، یک روز کامل دست از کار کشیده و ایده برسمیت شناخته شدن ۸ ساعت کار در روز را مطرح کردند. کارگران استرالیایی ابتدا تنها قصد برگزاری یکباره چنین مراسمی را داشتند، آنها اما تحت تاثیر عمیق و متحد کننده مراسم آن روز، هر ساله به برگزاری چنین مراسمی مبادرت ورزیدند. در سال ۱۸۸۶، فدراسیون های کارگری آمریکا با سیصد هزار عضو، ۸ ساعت کار روزانه را در اجلاس خود تصویب نمودند و بدنبال آن موج گسترده اعتصابات کارگری برخی از شهرهای آمریکا را در بر گرفت. در روز اول ماه مه سال ۱۸۸۶ بیش از ۳۵۰ هزار کارگر در

روز جهانى کارگر روز کابوس ولایت - سینا دشتی

بنا به سنت همیشگى، باز هم به استقبال اول ماه مه(امسال برابر با ١۲ اردیبهشت) میرویم، روز روزها براى فعالین جنبش هاى کارگرى و روز بسیار مهمى در تاریخ مبارزات مردم ایران براى رسیدن به آزادى است.

در آخرین تظاهرات مستقل ماه مه در اول اردیبهشت ١٣٦٠، پرچم سرخ بزرگى توسط شاعر شهید، فدائى خلق، سعید سلطانپور

در خیابانهاى تهران تکان داده شد و شور خاصى بر انگیخت. سرکوب لگام گسیخته ى بعد از سى خرداد سال شصت هزاران نفر از آزادیخواهان و عدالت جویان جوان کشور و بخش قابل توجهى از فعالین جنبش کارگرى را اعدام کرد و حکومت ولایت فقیه که شعار حمایت از مستضعفین را با دجالیت علم کرده بود، در عمل با لغو قانون کار، ممنوع کردن

کارگران، شعله های خشم خلق - نکیسا بامداد

 در آستانه روز جهانی کارگر با نگاهی به وضعیت کارگران طی حاکمیت ملایان در ایران، شاهد وضعیت مشقتبار آنان با حداقل دستمزدها و دریافت نکردن همان حداقل ها با تعویق چند ماهه و پرداخت نشدن پاداش و مزایا و سایر رسیدگی های صنفی و وعده های دروغین کارگزاران نالایق نظام هستیم. افزون بر اینکه پایین بودن ایمنی در محیط کار و نداشتن امنیت شغلی و بیمه درمانی و حوادث و بازنشستگی برای قشر عظیمی از کارگران، خود درد مضاعفی برای کارگران ستمدیده ایرانی به حساب می آید.