تجمع معلمان پیش دبستانی جلو مجلس ارتجاع
گسترش اعتراضهای اجتماعی و نارضایتی شدید اقشار مردم از حاکمیت آخوندی، بیانگر وضعیت به‌شدت انفجاری جامعه است.
شدت و حدت رویارویی مردم با نظام ولایت و رشد اعتراضات اجتماعی - سیاسی، به‌رغم سرکوب عریان و اعدامهای گسترده و خیابانی، همچنین بیانگر این است که سرکوب به مرحله بن‌بست رسیده، و رژیم آخوندی فاقد این توانایی است که مانند گذشته بتواند هر صدایی را خفه کند.
این وضعیتی است که نگرانی و وحشت نمایندگان مجلس ارتجاع و رسانه‌های هردو باند را به همراه داشته است، آن‌چنان که نسبت به این شرایط به دولت آخوند حسن روحانی هشدار می‌دهند که تا دیر نشده برای مقابله با این وضعیت چاره‌جویی کند.
در شرایط فعلی هر گونه مقابله خشن با اعتراضها و تحصن‌ها به‌مثابه ریختن بنزین در آتش و رساندن جامعه به نقطه انفجاری و وضعیت بی‌بازگشت است، امری که رژیم و به‌ویژه دولت روحانی از آن هراسان هستند و ناگزیرند در رابطه با اعتراضات دم افزون مردم به قول معروف ”دست به عصا“ حرکت کنند.
به‌دلیل همین وضعیت (شرایط انفجاری جامعه و بن‌بست در سرکوب) است که رژیم نتوانسته تحصن معلمان پیش دبستانی را از جلو مجلس ارتجاع جمع کند، و این تحصن برای سومین روز در مقابل مجلس رژیم ادامه یافته، و علاوه بر معلمان تهران، معلمان از شهر ری، شهریار، اسلامشهر و رباط کریم در این تحصن اعتراضی شرکت دارند.
تجمع شبانه روزی معلمان پیش دبستانی و گسترش آن به سایر نقاط استان تهران، در شرایطی است که ایادی رژیم تمامی شیوه‌ها را برای برهم زدن آن به‌کار بردند، اما تهدید و تطمیع های آنها چاره‌ساز نبوده و نتوانسته آنها را از ادامه حرکتشان بازدارد.
جمعی از مدافعان حقوق‌بشر و خانواده‌های زندانیان سیاسی و شهدای قیام نیز در میدان ونک جلو یکی از مراکز وزارت اطلاعات تجمع کرده‌اند و با سر دادن زندانی سیاسی آزاد باید گردد، خواستار آزادی زندانی سیاسی نرگس محمدی و سایر زندانیان سیاسی شدند.
هواداران زندانی سیاسی محمدعلی طاهری نیز روز سه‌شنبه برای سومین روز در مقابل دفتر آخوند مکارم شیرازی در قم تحصن کردند. آنها تهدید کردند اگر فتوا علیه محمدعلی طاهری تا روز چهارشنبه لغو نشود، به تحصن خود ادامه می‌دهند.
عده‌یی از مالباختگان مؤسسه غارتگر مالی اعتباری موسوم به میزان مشهد نیز جلو بانک مرکزی رژیم در تهران تحصن کرده‌اند.
اعتراضات و تحصنهای کنونی ویژگیهایی دارند که آنها را نسبت به موارد مشابه قبل از خود، برجسته می‌کند:
این اعتراضات مستمر و به‌صورت شبانه روزی ادامه دارد و حضور زنان، به‌ویژه حضور زنان مدافع حقوق‌بشر و حقوق زندانیان سیاسی در آنها چشم‌گیر است.
شرکت کنندگان در این تحصن‌ها و اعتراضات برای مقابله با سرکوب و تبعیض رژیم آخوندی، از آن‌چنان انگیزه‌ای برخوردارند که بسیاری از مادران همراه با کودکشان به‌صورت شبانه روزی در تحصن و اعتراض شرکت دارند، مسأله‌ای که به سایر هموطنان پیام ایستادگی می‌دهد و انگیزه بخش است.
بی‌دلیل نیست که اضافه بر نمایندگانی از مجلس ارتجاع، رسانه‌هایی از هر دو باند رژیم نیز آشکارا نسبت به پتانسیل انفجاری جامعه و فوران اعترضات و شعله‌ور شدن مجدد قیامهایی مشابه قیامهای سال 88 وحشت‌زده هستند و هشدار می‌دهند.
روزنامه ابتکار 17مرداد 94 در مطلبی با عنوان ”مراقب ظرفیت مردم باشید“ ظرفیت انفجاری جامعه را به دولت روحانی گوشزد می‌کند که ”انتظار جامعه به سرآمده و تحملش به حداقل رسیده است“.
اما واقعیت این است که نظام آخوندی در شرایط پس از زهر اتمی، در وضعیت خطیری قرار گرفته است. زیرا از یکطرف توان مقابله با اعتراضات گسترده اجتماعی را ندارد و می‌ترسد هر گونه اقدام سرکوبگرانه جرقه‌ای برای یک انفجار باشد، و از طرف دیگر مجبور است که با ارعاب به‌وسیله اعدام و دست و پا بریدن شرایط را کنترل کند. این نیز از سلسله بن‌بستهایی است که نظام زهرخورده آخوندی در آن گیر کرده است.
مردم محروم که کارد به استخوانشان رسیده است و از وعده و وعیدهای فریبکارانه آخوندها به تنگ آمده‌اند، با درک وضعیت بحرانی و ضعف رژیم، بیش از پیش بر خیزشها و اعتراضات خود افزوده و بر مطالبات خود پافشاری می‌کنند.
اعتراضات شبانه روزی اخیر، آن هم در برابر مجلس رژیم و ساختمان وزارت بدنام اطلاعات و خانه آخوند مکارم مرجع تقلید نظام آخوندی در قم، نشان‌دهنده این است که اعتراضات و خیزش اقشار مختلف مردم وارد مدار دیگری شده است و این موضوع وحشت مقامات نظام ولایت را به‌دنبال داشته است.
شدت و حدت رویارویی مردم با نظام ولایت و رشد اعتراضات اجتماعی - سیاسی، به‌رغم سرکوب عریان و اعدامهای گسترده و خیابانی، همچنین بیانگر این است که سرکوب به مرحله بن‌بست رسیده، و رژیم آخوندی فاقد این توانایی است که مانند گذشته بتواند هر صدایی را خفه کند.
این وضعیتی است که نگرانی و وحشت نمایندگان مجلس ارتجاع و رسانه‌های هردو باند را به همراه داشته است، آن‌چنان که نسبت به این شرایط به دولت آخوند حسن روحانی هشدار می‌دهند که تا دیر نشده برای مقابله با این وضعیت چاره‌جویی کند.
در شرایط فعلی هر گونه مقابله خشن با اعتراضها و تحصن‌ها به‌مثابه ریختن بنزین در آتش و رساندن جامعه به نقطه انفجاری و وضعیت بی‌بازگشت است، امری که رژیم و به‌ویژه دولت روحانی از آن هراسان هستند و ناگزیرند در رابطه با اعتراضات دم افزون مردم به قول معروف ”دست به عصا“ حرکت کنند.
به‌دلیل همین وضعیت (شرایط انفجاری جامعه و بن‌بست در سرکوب) است که رژیم نتوانسته تحصن معلمان پیش دبستانی را از جلو مجلس ارتجاع جمع کند، و این تحصن برای سومین روز در مقابل مجلس رژیم ادامه یافته، و علاوه بر معلمان تهران، معلمان از شهر ری، شهریار، اسلامشهر و رباط کریم در این تحصن اعتراضی شرکت دارند.
تجمع شبانه روزی معلمان پیش دبستانی و گسترش آن به سایر نقاط استان تهران، در شرایطی است که ایادی رژیم تمامی شیوه‌ها را برای برهم زدن آن به‌کار بردند، اما تهدید و تطمیع های آنها چاره‌ساز نبوده و نتوانسته آنها را از ادامه حرکتشان بازدارد.
جمعی از مدافعان حقوق‌بشر و خانواده‌های زندانیان سیاسی و شهدای قیام نیز در میدان ونک جلو یکی از مراکز وزارت اطلاعات تجمع کرده‌اند و با سر دادن زندانی سیاسی آزاد باید گردد، خواستار آزادی زندانی سیاسی نرگس محمدی و سایر زندانیان سیاسی شدند.
هواداران زندانی سیاسی محمدعلی طاهری نیز روز سه‌شنبه برای سومین روز در مقابل دفتر آخوند مکارم شیرازی در قم تحصن کردند. آنها تهدید کردند اگر فتوا علیه محمدعلی طاهری تا روز چهارشنبه لغو نشود، به تحصن خود ادامه می‌دهند.
عده‌یی از مالباختگان مؤسسه غارتگر مالی اعتباری موسوم به میزان مشهد نیز جلو بانک مرکزی رژیم در تهران تحصن کرده‌اند.
اعتراضات و تحصنهای کنونی ویژگیهایی دارند که آنها را نسبت به موارد مشابه قبل از خود، برجسته می‌کند:
این اعتراضات مستمر و به‌صورت شبانه روزی ادامه دارد و حضور زنان، به‌ویژه حضور زنان مدافع حقوق‌بشر و حقوق زندانیان سیاسی در آنها چشم‌گیر است.
شرکت کنندگان در این تحصن‌ها و اعتراضات برای مقابله با سرکوب و تبعیض رژیم آخوندی، از آن‌چنان انگیزه‌ای برخوردارند که بسیاری از مادران همراه با کودکشان به‌صورت شبانه روزی در تحصن و اعتراض شرکت دارند، مسأله‌ای که به سایر هموطنان پیام ایستادگی می‌دهد و انگیزه بخش است.
بی‌دلیل نیست که اضافه بر نمایندگانی از مجلس ارتجاع، رسانه‌هایی از هر دو باند رژیم نیز آشکارا نسبت به پتانسیل انفجاری جامعه و فوران اعترضات و شعله‌ور شدن مجدد قیامهایی مشابه قیامهای سال 88 وحشت‌زده هستند و هشدار می‌دهند.
روزنامه ابتکار 17مرداد 94 در مطلبی با عنوان ”مراقب ظرفیت مردم باشید“ ظرفیت انفجاری جامعه را به دولت روحانی گوشزد می‌کند که ”انتظار جامعه به سرآمده و تحملش به حداقل رسیده است“.
اما واقعیت این است که نظام آخوندی در شرایط پس از زهر اتمی، در وضعیت خطیری قرار گرفته است. زیرا از یکطرف توان مقابله با اعتراضات گسترده اجتماعی را ندارد و می‌ترسد هر گونه اقدام سرکوبگرانه جرقه‌ای برای یک انفجار باشد، و از طرف دیگر مجبور است که با ارعاب به‌وسیله اعدام و دست و پا بریدن شرایط را کنترل کند. این نیز از سلسله بن‌بستهایی است که نظام زهرخورده آخوندی در آن گیر کرده است.
مردم محروم که کارد به استخوانشان رسیده است و از وعده و وعیدهای فریبکارانه آخوندها به تنگ آمده‌اند، با درک وضعیت بحرانی و ضعف رژیم، بیش از پیش بر خیزشها و اعتراضات خود افزوده و بر مطالبات خود پافشاری می‌کنند.
اعتراضات شبانه روزی اخیر، آن هم در برابر مجلس رژیم و ساختمان وزارت بدنام اطلاعات و خانه آخوند مکارم مرجع تقلید نظام آخوندی در قم، نشان‌دهنده این است که اعتراضات و خیزش اقشار مختلف مردم وارد مدار دیگری شده است و این موضوع وحشت مقامات نظام ولایت را به‌دنبال داشته است.